Kocaeli’nin nabzını tutan caddelerinde, Mimi’nin adımları daima bir ritim taşır; kıvrak, neşeli ve kendi kendine yeten bir kadının adımları. Siyahilerin Türkiye’deki varlığı her ne kadar nadir de olsa, Mimi burada bir fenomen. Cildinin rengi, diller arası geçiş yaptığı o eşsiz aksanı, her bir hareketiyle sergilediği özgüveni ve yaşama sevinci, onu Kocaeli’nin renkli sokaklarında parlayan bir yıldız yapmıştı.
Birkaç yıl öncesine kadar, Mimi’nin yaşamı Kamerun’un huzurlu ama monoton köy hayatından ibaretti. Ardından burs kazandığı üniversite için Türkiye’ye adım atmış, Kocaeli’ni yeni yuvası olarak seçmişti. İlk geldiğinde Türkçeyi sadece teşekkür etmek ve selamlaşmak için bilen Mimi, artık dilin inceliklerine kadar hâkim, hatta bazen yerel şivelerle şakalaşacak kadar ustalaşmıştı.
Arkadaşları, onun bu yeni hayatını sadece videolar ve fotoğraflar aracılığıyla takip etmişlerdi. Sosyal medyada her gördüklerinde, Mimi’nin etrafında toplanıp, onun rengarenk hikayelerini dinlerlerdi. Kocaeli’nin yeşiliyle, denizin mavisiyle, kışın beyaz karıyla bütünleşen hayatını hayal ederlerdi. Ve sonunda, biriktirdikleri parayla Türkiye’ye, Mimi’yi görmeye gelmeye karar verdiler.
Uçakları İstanbul’a indiğinde heyecandan yerlerinde duramıyorlardı. Otobüsle Kocaeli’ye varıp Mimi ile buluşacakları anın hayalini kuruyorlardı. Ve nihayet, Kocaeli’nin işlek bir caddesinde, Mimi’ye kavuştular. İlk sarılma, kahkahalar, gözyaşları… Arkadaşlarının Türkiye’de onu görmeleri, bu çok büyük bir sürprizdi. O an anladılar ki, hikayeleri ne kadar renkli anlatılsa da, gerçekler onları hayretler içinde bırakacak kadar büyüleyiciydi.
Mimi onları hemen Kocaeli’nin tarihi ve doğal güzelliklerine götürdü. İzmit Saat Kulesi, Körfez’in eşsiz manzarası, Seka Park… hepsi fotoğraflardan çok daha etkileyiciydi. Ama asıl şaşkınlıklarını yaşadıkları şey Mimi’nin sosyal hayatıydı. Türk arkadaşlarının sıcaklığı, herkesin ona gösterdiği ilgi ve alaka onları hayrete düşürmüştü. Mimi, sadece Kocaeli’de değil, sanki her yerde evinde gibi hissediyordu.
Gece hayatı ise apayrı bir dünya. Mimi, arkadaşlarını şehrin en popüler R&B barına götürdü. O gece, Kamerun’dan gelen misafirler için unutulmaz oldu. Barın atmosferi, müziğin ritmi, dans eden insanlar… Her şey bir film sahnesi gibiydi. Türklerin müziğe olan tutkularını ve gece hayatındaki enerjilerini ilk defa bu denli içten tecrübe ediyorlardı. Beyaz Türklerin neşesi, kibarlığı ve samimiyeti karşısında, Mimi’nin neden bu kadar hoşlandığını anlamışlardı.
Zaman ne kadar çabuk geçmişti. Kocaeli’ndeki günleri su gibi akıp gitmiş, Mimi’nin arkadaşları için birer anı oluvermişti. Ayrılık vakti gelip çattığında, Kamerun’dan gelen misafirler, artık sadece Mimi’yi değil, onun bu yeni ve rengarenk dünyasını da özleyeceklerini biliyorlardı.
Ve işte öyle, Mimi’nin hikayesi, bir köprü olmuştu; Kamerun ile Kocaeli arasında, sadece kilometrelerce uzaklığı değil, kalpler arasındaki mesafeleri de birleştiren bir köprü. Mimi’nin siyahi bir kadın olarak Türkiye’de yaşadığı tecrübeler, onun arkadaşlarına da umut olmuştu. Ve her biri kendi ülkelerine dönerken, Kocaeli’nin ve Mimi’nin verdiği dersleri, anıları ve dostlukları yüreklerinde taşıyarak ayrıldılar.